شهر ما شهر سکوت است سکوت

کوچه‌هامان همه دور از ملکوت

سالها پیش نگه، خیره نبود

دل آیینه‌ی ما تیره نبود

چند سالی‌ست که این‌گونه شده‌ست

مشق شب کشتن گلپونه شده‌ست

پای فولادی دل زنگ زده

بغض بر فرق گلو چنگ زده

وقتِ آن‌ست که پرواز کنیم

نای خود با غزلی ساز کنیم

چشم در چشم نسیم سحری

قفل از بند دلی باز کنیم